Interdyscyplinarne leczenie ma miejsce wtedy, gdy lekarz ortodonta za pomocą konwencjonalnych metod nie jest w stanie osiągnąć optymalnego wyniku, czyli prawidłowego zgryzu. Ortodonta współpracujący z chirurgiem szczękowo-twarzowym może wykonać operacje i zabiegi nie tylko poprawiające zgryz i funkcjonalność układu stomatognatycznego, lecz także pozytywnie wpływające na estetykę twarzy i fizjologię górnych dróg oddechowych.
Zgodnie z informacjami podanymi przez Narodowy Fundusz Zdrowia, aż 60% Polaków ma wady zgryzu. W wielu sytuacjach samo założenie aparatu ortodontycznego może być niewystarczające. Dlatego współpraca między ortodontą a chirurgiem szczękowo-twarzowym odgrywa kluczową rolę w leczeniu skomplikowanych przypadków stomatologicznych. Ci pierwsi zajmują się korektą nieprawidłowego ustawienia zębów dolnej i górnej szczęki względem siebie, podczas gdy ci drudzy skupiają się na chirurgicznym leczeniu problemów strukturalnych szczęki i żuchwy.
Współpraca między ortodontą a chirurgiem szczękowo-twarzowym rozpoczyna się od wspólnego przeanalizowania stanu pacjenta i zaplanowania leczenia, gdzie kluczowe jest odpowiednie przygotowanie zgryzu i układu zębów. Po tej fazie przystępuje się do korekty dysproporcji położenia lub wielkości kości szczęki górnej i dolnej (żuchwy) wykonywanej podczas operacji dwuszczękowej. Wykonanie zabiegu jest konieczne wtedy, kiedy wada pacjenta nie może zostać wyeliminowana tradycyjnymi metodami leczenia ortodontycznego. Dlatego alternatywą jest leczenie interdyscyplinarne, które poprawi zgryz oraz profil Pacjenta i pozwoli uniknąć wielu problemów zdrowotnych.
To zabieg wykonywany z powodu wad kości szczęk. Objawiają się one dużym nosem, zapadnięciem okolicy podoczodołowej oraz niewielką wargą górną. Obecne są również nieprawidłowości w zgryzie, polegające na nieproporcjonalnym położeniu przednich zębów górnych w stosunku do dolnych. Osteotomia szczęki poprzedzana jest leczeniem ortodontycznym, które ma na celu uszeregować zęby dolne i górne w prawidłowy sposób. Sama operacja polega na przecięciu kości szczęki, przesunięciu jej do odpowiedniej pozycji i zespoleniu za pomocą tytanowych płytek i śrubek.
Patologie w budowie żuchwy mają wpływ na wygląd twarzy oraz funkcjonowanie aparatu mowy. Nieprawidłowości objawiają się ponad normalną wielkością dolnej części twarzy, wysuniętą do przodu brodą i brakiem styczności zębów górnych z dolnymi, które najczęściej są dodatkowo ustawione ku przodowi. Przeciwieństwem jest tzw. ptasi profil, czyli zbyt mała żuchwa, broda przesunięta w stronę szyi i zęby dolne umiejscowione znacznie z tyłu w stosunku do górnych. Z kolei wygląd twarzy objawia się dużym nosem i wysuniętą górną wargą. Pomocny może być zabieg osteotomii żuchwy, przy którym również wykonuje się procedurę osteosyntezy.
Dolegliwości mięśni żujących, trzaski podczas poruszania żuchwą, bóle głowy, szyi oraz karku. To objawy świadczące o nieprawidłowym ustawieniu względem siebie zębów dolnej i górnej szczęki. Nieleczone mogą nieść za sobą przykre konsekwencje, dlatego by im zapobiec, konieczne może być przeprowadzenie rekonstrukcji zgryzu, również w podejściu interdyscyplinarnym. Dzięki współpracy chirurga szczękowego z ortodontą zostanie przywrócona prawidłowa relacja między górnym a dolnym łukiem zębowym, co poprawi wygląd twarzy i ułatwi higienę jamy ustnej. Zabieg może też poprawić komfort podczas mówienia i przeżuwania pokarmów.
Nieprawidłowe proporcje i zaburzona estetyka twarzy mogą negatywnie wpływać na samoocenę pacjenta. Poprawnie przeprowadzone osteotomia żuchwy i szczęki oraz rekonstrukcja zgryzu mogą przywrócić symetryczną pracę stawów skroniowo-żuchwowych, ułatwić przeżuwanie i oddychanie, a także polepszyć naszą samoocenę. Powyższe operacje wykonuje się w znieczuleniu ogólnym w warunkach szpitalnych.