Diagnostyka i leczenie zaburzeń stawów skroniowo-żuchwowych

Dysfunkcje w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego dotyczą coraz szerszego grona Pacjentów w różnym wieku. Fakt ten w zasadzie nie dziwi, ponieważ SSŻ jest jedynym, symetrycznym ruchomym stawem czaszki i z tego powodu jednym z najintensywniej eksploatowanych narządów, bez którego gryzienie, mówienie czy ziewanie nie byłoby możliwe. Codziennie narażony jest na przeciążenia, które mogą powodować, że zaczynamy odczuwać dyskomfort oraz dolegliwości bólowe, nie zawsze od razu kojarzące się właśnie z tym obszarem. Za źródło problemu najczęściej uznaje się wady zgryzu, zgrzytanie zębami, braki w uzębieniu, wyrobione złe nawyki podczas używania narządu żucia. W wielu przypadkach zdarza się, że przyczyna jest trudna lub nawet niemożliwa do ustalenia, dlatego niekiedy wiadomość o dysfunkcji SSŻ jest dla Pacjenta zaskakująca.

Najczęściej występujące objawy zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego

Pacjenci, u których zdiagnozowano zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego skarżą się przede wszystkim na dolegliwości bólowe, choć objawów dysfunkcji SSŻ jest więcej. Bardzo często podczas mówienia, jedzenia lub wykonywania innych ruchów żuchwą słychać nieprzyjemne w odbiorze trzaski, a osoba z dysfunkcją wyraźnie odczuwa przeskakiwanie stawu. Zdarza się też, że Pacjent nie może szeroko otworzyć lub zamknąć ust. W przypadku

wspomnianych wcześniej dolegliwości bólowych warto zaznaczyć, że mogą one przyjmować bardzo zróżnicowaną formę oraz intensywność, stąd bywają mylone z bólami migrenowymi lub napięciowymi głowy czy też z dolegliwościami będącymi następstwem zapalenia ucha.

W jaki sposób diagnozuje się dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego?

Obecnie Pacjenci, którzy poszukują pomocy w zakresie potwierdzenia dysfunkcji stawu skroniowo-żuchwowego, mogą skorzystać z nieinwazyjnych metod diagnostyki obrazowej. W celu rozpoznania problemu wykonuje się badania RTG, które umożliwiają rozpoznanie zarówno zaburzeń czynnościowych, jak i zmian morfologicznych. Często w celach diagnostycznych wykorzystuje się tomograf komputerowy, który pozwala na uzyskanie trójwymiarowego obrazu badanego obszaru (w zależności od zleconej przez lekarza opcji). Możliwe jest również wykonanie rezonansu magnetycznego stawu. Najważniejsze podczas wizyty u ortodonty konieczne będzie zebranie wywiadu oraz wykonanie badania fizykalnego ze specjalistycznym badaniem- artykulacją zwarcia.

Leczenie zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego

Ze względu na rolę i przeznaczenia SSŻ leczenie zaburzeń występujących w tym obszarze bywa dość długotrwałe i wymaga od Pacjenta zaangażowania oraz zwracania uwagi między innymi na spożywane produkty, w szczególności ich twardość oraz rozmiar. Najważniejszym elementem terapii jest jednak usunięcie źródła problemu, jeżeli w procesie diagnostycznym zostało ono zidentyfikowane. W tym przypadku Pacjent może zostać skierowany do ortodonty w celu wyleczenia wady zgryzu czy też do stomatologa, który zajmie się wypełnieniem ubytków w uzębieniu. Bardzo ważną osobą w leczeniu zaburzeń jest fizjoterapeuta, czy nawet psychiatra. Dodatkowo wskazane są działania pozwalające na obniżenie poziomu stresu i ułatwiające zrelaksowanie się, czego celem jest wyeliminowanie nawyku zgrzytania zębami czy silnego zaciskania zębów. Leczenie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarzy, ponieważ ze względu na charakter zaburzeń oraz możliwość wystąpienia powikłań konieczne jest indywidualne dostosowanie terapii do konkretnego przypadku.